Motortour dag 1 en 2

Vandaag kunnen we uitslapen, we worden rond half 9 in onze homestay opgehaald door de Easy Riders, we hebben voor het ontbijt afgesproken om 8 uur. Wij zijn keurig op tijd voor het ontbijt maar er is nog niemand te bekennen. Ik kijk even in de keuken of daar misschien iemand is maar ik zie alleen kippen die zich het … schrikken en luid kakelend wegrennen. Waarschijnlijk zijn ze bang in het avondeten te verdwijnen. Op een veldje naast de homestay hoor ik wat geluiden, een buffel is aan het werk, achtervolgd door een klein/ vietnamees boertje de met een brede glimlach lijkt te zeggen, wat mij betreft prima als je een foto maakt, dat doe ik dan ook maar. Hij kijkt stoer en word zeker 5 centimeter langer als hij doorkrijgt dat hij wordt gefotografeerd. Na een minuut of 10 komt de vrouw van de homestay aangereden op haar scooter, ze duikt direct de keuken in en binnen 2 minuten heeft ze ergens een paar eieren vandaan gehaald en daar een smakelijke omelet van gemaakt.
Als wij zo goed en wel de omelet op hebben en nog aan het strijden zijn met onze teerachtige Vietnamese koffie (wel heerlijk van smaak maar heel sterk) stoppen er twee motoren voor de deur, de Easy Riders. Wij stellen ons aan elkaar voor, de ene driver heet Phuoc en de andere Choy, wij zullen er nog een paar dagen over doen dit te onthouden en een beetje redelijk uit te spreken. Onze backpacks worden eerst keurig in plastic zakken gedaan en vervolgens op de bagagedrager gebonden, na een kwartiertje zijn wij klaar voor de trip. Wij klimmen achterop en daar gaan we, ik moet in het begin vreselijk wennen, achter op een motor is voor mij echt heel lang geleden, ik reed altijd zelf en achterop zitten was niet mijn ding. Laura doet dit beter en /die zit ogenschijnlijk zeer ontspannen op de motor. Ik heb het eerste half uur steeds de neiging het stuur te pakken, dat kan makkelijk want die gast is zo klein dat ik makkelijk over hem heen bij het stuur kan, ik beheers mij en ga op mijn handen zitten.
Na een half uurtje gaat dat veel beter, zij rijden rustig en dat helpt.

Door een prachtig landschap rijden we naar een nationaal park waar we de Phong Nah Botanic garden en een waterval bezoeken. Wij krijgen een flesje water mee en worden door Phuoc door de Botanische tuin geleid, die viel een beetje tegen dat kunnen wij in Leiden beter, maar de waterval was mooi, er was niemand, we hebben deze plek voor ons alleen. Terwijl we teruglopen komen we een hele rij toeristen tegen, dat was nog eens een perfecte timing. We springen weer op de motor en vervolgen onze weg, we stoppen regelmatig, ook bij een kale rots, iets wat je hier eigenlijk niet ziet, echt alles is groen en vol gegroeid maar deze berg heeft een kale kant. De gevolgen van de bombardementen in de oorlog, hele stukken weggeslagen en nog niet hersteld, langzaam dringt het tot ons door wat hier allemaal heeft plaatsgevonden.We rijden over de road 20 al slingerend door het oerwoud en stoppen bij twee caves, de Eight Ladies Cave. Een grot waar 8 vrouwen omkwamen, zij gingen schuilen voor de bombardementen en werden in de grot ingesloten doordat deze na een zwaar bombardement werd afgesloten door grote rotsen. Uiteindelijk is de grot pas in 1996 geopend. Het is nu een gedenkplaats waar veel mensen een offer brengen door papier, wierook en nep geld te verbranden. Choy vertelt een interessant verhaal over wierook, de blauwe rook wordt gezien als een hemels stof en dit geeft toegang tot de overledenen. Zo zorgt het branden van wierook of het verbranden van geld en andere offers (de materie), voor de connectie tussen het aardse leven en het hiernamaals in de vorm van rook.

Na deze cave vervolgen wij onze weg door het Phong Na National Park, naar de Paradise Cave welke pas in 2005 is ontdekt. We worden na een inleiding over het verhaal van deze grot voor de ingang afgezet en krijgen ieder een grote fles koud water mee en de mededeling dat wij deze echt wel nodig gaan hebben. Ik had geen idee waarvoor, in zo’n grot is het toch lekker koel? We wandelen zeker 2 kilometer tot een soort basecamp van waar we de berg op moeten, een schijnbaar eindeloze rij treden totdat wij eindelijk boven zijn en de grot in kunnen, Bij binnenkomst hebben we eerst enkele minuten staan kijken naar de enorme soort hal waar je in terecht komt. Ik schat zo maar 200 meter hoog en zeker ook net zo breed, onvoorstelbaar groot en mooi. De grot is totaal 35 kilometer diep waarvan de eerste drie kilometer voor de normale toeristen toegankelijk is, je kan ook verder de grot in middels meerdaagse expedities maar daar kiezen we niet voor, een middag lijkt ons en de mannen genoeg.
We lopen al fotograferend van de ene stalagtiet naar de volgende stalagniet het is werkelijk adembenemend mooi. We lopen over een soort vlonder die ons steeds verder en verder de grot in brengt. Alles is prachtig uitgelicht maar wordt op een aantal plaatsen wreed verstoord door fel groene bordjes met de namen van de gesteentes erop, wij fotograferen daar vakkundig omheen. We komen bij het einde van de loopplank en gaan daar even zitten en genieten van het uitzicht. Soms is het een oorverdovende herrie van mensen die het echt nodig vinden heel hard met elkaar te praten, vooral grote groepen chinezen maken veel herrie maar wij houden vol en blijven zitten. We worden beloond, na een paar minuten zijn wij alleen en verdwijnt het geluid, zelfs in de verte, het wordt stil, heel stil, we horen alleen nog wat waterdruppels op de rotsen vallen, we zitten wel 10 minuten te genieten van deze bijzondere ervaring in een 300 miljoen jaar oude omgeving, geweldig.
Vol van deze ervaring lopen we terug de grot uit en de eindeloze trap weer af, benden aangekomen sloegen we manmoedig de transfer af en liepen terug naar de parkeerplaats alles doet het weer dus waar we door de mannen waren afgezet. Zij hingen heerlijk relaxed in een hangmat en sprongen op toen ze ons aan zagen komen. Na te zijn bijgekomen van de lange wandeling drinken we wat en springen weer op de motor, na een half uurtje stoppen we bij een restaurantje waar we lekker lunchen, we delen de kosten van de lunch en het diner (dat is part of the deal).

Na de tocht weer vervolgd te hebben stoppen we bij een akker waar Phouc ons uitgebreid verteld over de gewassen die daar worden verbouwd, Er lopen twee vrouwen met een soort ploeg om het onkruid te verwijderen, de ene trekt de eg en de anders stuurt deze, zo beschadigen ze de gewassen niet en hoeven ze geen buffel te kopen (die zich tegoed zou doen aan het gewas) of niet meer naar de sportschool. Hup weer op de motor en verder, we rijden over een oude stalen hangbrug die een onheilspellende herrie maakt als wij er over heen rijden. Choy had even vooraf nog gezegd maak een video maar dat was mij zo snel niet gelukt achter op een hotsende en stuiterende motor, je moet zien je telefoon vast te houden en ook nog foto;s of videos te maken, een hele toer kan ik je vertellen.

We stoppen nog even bij een peperplantage om onze benen te strekken en onze kont weer even wat bloed te geven, oh ja, die peper was ook wel leuk maar dat bloed in mijn kont was eigenlijk nog veel leuker. Alles doet het weer dus we kunnen weer verder, op naar een lekker koud biertje, al twee kilometer voordat we er zijn zien we borden met de tekst, ‘Nog 2,4 kilometer tot jouw koude biertje’, we kunnen geen andere kant meer op al zouden we het willen!
Het is een bijzondere plek waar we terechtkomen, er hangen wat mensen rond die gezellig wat drinken en praten. Op de berg hebben ze een waterglijbaan gemaakt, wie zou dat hier verwachten en tussen de bomen hangen wat hangmatten, dat past hier beter. Er hangt bij de ingang een sign met erop; ‘catch and kill your own chicken’, dat hebben we maar niet gedaan, na een dag op de motor hadden we geen schijn van kans om dat beest te pakken te krijgen. Na dat heerlijke koude biertje was het nog een half uurtje rijden naar ons hotel, daar aangekomen laten we ons van de motor vallen en gaan heerlijk douchen, De drivers adviseren ons een bar voor een lekker biertje en goede live muziek, dat klinkt ons als muziek in de oren.

Aangekomen bij de bar vielen de stoelen tegen, ze zaten echt waardeloos en dat is echt een dingetje na vandaag kan ik je vertellen. De drank was echt duur en de sfeer niets voor ons. Zonder wat besteld te hebben liepen we weer naar buiten met de ober achter ons aan die nog een poging deed ons binnen te halen maar wij lieten ons niet overhalen en gingen op zoek naar wat anders. Wij zagen een rooftop bar tegenover het hotel en gingen met de lift naar de 7e etage. Wij werden hartelijk welkom geheten door een Engelse dame die ons een plekje aanbood en ons wat kussens meegaf en een dekentje voor als het koud zou worden, hoe anders dan de vorige bar, wij voelde ons direct thuis.
Een heerlijke fles wijn verder bestelden wij lekker indiaas eten, wat zij niet zelf maakte maar vanuit het naastgelegen restaurant liet serveren in alu bakjes (in het kader van minder plastic verspillen). Het eten was heerlijk. De eigenaresse vertelde ons haar verhaal hoe zij in Vietnam terecht was gekomen en daar jaren in de horeca heeft gewerkt en aan de alcohol verslaafd is geraakt waardoor eigenlijk iedereen het vertrouwen in haar had opgezegd. Maar zij heeft zich op een gegeven moment kunnen herpakken en heeft een plan gemaakt voor de bar die zij nu heeft, haar broer geloofde in haar en haar plan en heeft haar geld geleend om dit te realiseren.
Dat heeft haar de support gegeven die ze nodig had om dit te starten. Ze zit op een geweldige plek maar lastig zichtbaar vanaf de straat, wij geven haar wat tips om dit te verbeteren, ze lijkt er echt blij mee. Zij heeft veel aandacht voor haar klanten en schuift bij iedereen aan aan tafel. We praten nog wat over haar strijd om haar zaak op poten te zetten en haar leven als zelfstandige vrouw in Vietnam. Ze is heel gepassioneerd om er wat van te maken dus een grote kans dat dit lukt. Wij geven goede recensies op Tripadvisor en Facebook en vertellen de drivers dat wij een hele gezellige bar hebben gevonden die zij rustig aan hun volgende klanten kunnen adviseren. Het einde van een geweldige dag, we steken de straat over poetsen onze tanden en vallen moe maar voldaan op bed in slaap, Morgen gezond weer op.

Het is 7 uur en onze wekker doet zijn best ons wakker te maken, na deze 10 minuten te hebben genegeerd douchen we en verschijnen aan het ontbijt.
De mannen zitten al helemaal wakker op ons te wachten en bestellen ons ontbijt, waar wij deze keer wel inspraak hebben in wat we willen eten. Na een half uurtje zijn we gepakt en gezakt al weer onderweg. Langs de weg stoppen we bij een rubberplantage waar we zien hoe de bomen worden afgetapt en hoe iemand met een emmer alle halve kokosnoten leeg maakt waar de rubber in wordt opgevangen, geen business om goed geld mee te verdienen met een paar euro per liter. Het duurt echt eindeloos voordat je dit bij elkaar hebt getapt. Na het signaal, ‘we go’ springen we weer op de motor en al rijdend komen we op de Ho Chi Min trail, de beroemde en beruchte bevoorradingsroute dwars door het ongerepte oerwoud.
De weg slingert zich voort en wij wennen snel op de motor, we hebben de flow te pakken en hangen helemaal mee in de bochten, heerlijk rijden op deze manier. Regelmatig stoppen we op plekken met mooie uitzichten maar ook zo af en toe gewoon even langs de weg, zij lezen onze bewegingen achter op de motor en weten dan feilloos of wij het nog een beetje volhouden. Als we te vaak gaan verzitten is het tijd voor een stop. Na net te zijn gestopt knijpen ze ineens de remmen in om plotseling midden op de weg tot stilstand te komen, een slang op de weg, hij is gevlekt en groen, welke kleur anders in Vietnam. We blijven op gepaste afstand en het beest van ca 1,5 meter komt weer in beweging en verdwijnt weer in het bos, ook wij vervolgen onze weg. Het slingeren over de wegen krijgt een nieuwe dimensie, in dit gebied leven veel buffels en koeien, die ook veel op de weg vertoeven, we ontwijken ze soepel en de beesten verroeren geen spier als wij/ voorbij komen.
Wat wij nog meer moeten ontwijken zijn de enorme bergen stront die zijn op de weg achterlaten, ze zijn enorm en daar wil je niet in rijden. We volgen geruime tijd de rivier en passeren een aantal prachtige uitkijkpunten waar we uiteraard even stoppen voor de mooie foto's en selfies. We komen weer bij een hangbrug en deze keer ben ik wel op tijd voor een video, best gaaf geworden.
Beneden bij de rivier drinken de buffels en spelen de kinderen, een kleurrijk gezicht.

We weten dat er vandaag een waterval op het programma staat en hebben onze zwemkleding alvast aangetrokken, net na de brug slaan we rechtsaf en rijden door een heel klein dorpje over een steeds kleiner wordende weggetje waar echt niemand meer komt. Ze zetten de motoren aan de kant, halen een paar koude biertjes uit hun koffer, deze hadden zij onderweg nog snel ergens gekocht, en lopen met ons mee naar de rivier, zij geven ons de biertjes en zeggen dat zij bij de motoren wachten en de omgeving in de gaten houden. Wij gaan het water in, iets dat nog niet echt mee valt want het is spekglad, ik glij volledig stuurloos van een rots af het water in.
Het water is lekker en niet echt koud, we zwemmen een minuut of 20 en klimmen er dan weer uit, op naar de lekkere koude biertjes, heerlijk in de zon blijven we nog een half uurtje om ons dan maar eens aan te kleden en terug te gaan. Bij de motoren aangekomen wordt ons gevraagd of het leuk was en de biertjes hebben gesmaakt, het was perfect. Let's go klinkt het, wij weten wat we moeten doen en onderweg zijn we weer. Als we langs een authentiek dorpje rijden stoppen we even om vanaf een berg op het dorp te kijken. Deze dorpjes zijn allemaal min of meer hetzelfde gebouwd, de huizen staan rondom het dorpsgebouw en de speelplaats of het voetbalveld. Het dorpshuis is een centrale plek waar mensen regelmatig samen komen om te vieren en te rouwen maar ook als de oudere wat mede te delen hebben, een belangrijke plek in het dorp, morgen gaan we zo n dorpje bezoeken, lijkt mij leuk. Het klinkt lets go en we zijn weer onderweg, nu naar ons hotel. Vietnamezen vervoeren bijna alles opo hun scooter, onderweg zijn we al vele bijzondere transporten tegengekomen, 5 mensen op 1 scooter iss hier geen uitzondering maar ze kijken eigenlijk nergen van op als het gaat om wat nemen we mee op de scooter, van varkens tot geiten, kippen, bier in enorme hoeveelheden, blokken ijs en ga zo maar door maar het kan nog gekker, we kwamen twee gasten tegen op de scooter die een rubberen slang achter zich aan sleeplen, ik denk dat de slang wel 20 meter lang was, er was nog wel een deel van opgerold maar het grootste deel sleepte over de weg in een grote lus achter de scooter aan, wij konden er nog net omheen. Ik maak onderweg nog een paar foto s van de typische huizen, kleine gebouwtjes op palen waar de mensen boven eten en slapen en onder de huizen schuilen voor de zon en met elkaar praten en happy water drinken. Later zien we dat op een van die foto s een man wel geel vreemd op zijn scooter ligt, hij ligt op zijn buik over het zadel met zijn hoofd bij het achterwiel, hij kijkt naar een slang die daar ligt en probeert op deze manier veilig te zijn. Hoe groot is de kans dat je dat toevellig fotografeert als je met 60 a 70 km per uur voorbij rijd, bijzonder. Na 10 minuten zijn we bij het hotel waar we lekker douchen. De kamer en de douche zijn schoon maar het raam van de badkamers zijn ze de afgelopen 20 jaar vergeten schoon te maken, Asmaa zou hier helemaal op los gaan. We eten vanavond hotpot, een grote pot soep waar je je groenten en vlees in gooit. Ze hebben een plekje gereserveerd bij de buren waar we achter de keuken in een klein hokje aan tafel gaan, de hotpot is heerlijk, Boven in het zelfde gebouw is een karaoke aan de gang, het is een oorverdovende herrie, de muziek staat op 10 en er zijn een paar zangers die er echt helemaal niets van bakken, het is niet om aan te horen en wij kunnen elkaar niet verstaan. Gelukkig stopt de herrie snel en kunnen we nog wat praten, Phuoc gaat vroeg weg, hij wil nog even met zijn kinderen bellen, wij blijven nog een half uurtje zitten en gaan dan ook slapen.Morgen weer om 8 uur op pad dus om half 8 gepakt en gezakt aan het ontbijt, een strak schema hoor.